ՄՈԼՈՒՑՔ
Մոռացության բավիղներում
Ուզում եմ հիշել քեզ,
Զգալ կերպդ
Եվ նախասիրություններիդ հանգանակը,
Որով մղում էիր ինձ խենթությունների։
Մենք ժամանակի գերին ենք,
Որից փրկություն չունենք,
Եվ տրված ենք մեր ցանկություններին,
Որպեսզի քայքայվենք հաճույքով։
Վերջալույսը հրդեհ է վառել հորիզոնում
Գույնզգույն խարույկներով։
Ճահճածաղիկները եվ ջրաշուշանները
Ծածանվում են լճի վրա։
Տատանվում եմ մոռացության բավիղներում,
Ուզում եմ հիշել կերպդ ու համդ,
Ձեվերդ ու կորություններդ,
Ուզում եմ հիշել խենթություններս․․․
*****
ՎԻՃԱՐԿ
Յուրաքանչյուր օրս որ ապրում եմ,
Ուզում եմ լինի նվիրման մի իրագործում․
Ես գեթ մեկ հոգի,
Բայց միայնակ չեմ
Նվիրումներիս բարեհույս մթնոլորտում։
Լավագույն օրս դեռ հայտնի չէ,
Սիրտս կոտրում եմ կրկին հավիտյանս
Ճաշակելու քաղցրությունը վիճակված․
Ելնում եմ և ընկնում,
Անցնում եմ այդ բոլորի միջով,
Բայց մնում է միայն այսքան․․․
Տարածության և ժամանակի մեջ
Միայն մի րոպե եմ ուզում,
Երբ ավելին կլինեմ քան կարող եմ,
Երբ հանուր երազներս
Սրտի մի թրթիռ հեռավորությամբ,
Եվ իրացումը կախված կլինի ինձնից․․․
Ծավալի ու տեվողության բովանդակում
Ինձ միայն մի րոպե պարգեվիր,
Երբ մրցման մեջ եմ ճակատագրիս հետ,
Եվ այդ մի րոպեում
Ես կզգամ,
Կզգամ հավիտենականությունը․․․
Ապրել եմ ու պայքարել
Լավագույնը լինելու համար,
Ունենալու ամբողջը հանուր․
Քչի ու պակասի ժամանակ չէ հիմա։
Տուր ինձ մի րոպե
Ժամանակի այս ծավալում,
Երբ ավելին կլինեմ
Քան կարծում էի,
Երբ ամբողջական երազներս
Սրտի մի թրթիռ հեռու,
Եվ իրացումը կլինի կախված լոկ ինձնից․․․
Միջավայրի ու հարատեվության այս հատվածում
Միայն մի րոպե տուր ինձ,
Երբ մրցում եմ ճակատագրիս հետ,
Եվ ես կզգամ,
Կզգամ հավիտենականությունը։
Դու ես շահողը ամբողջ կյանքում
Ու թե չափես այդ մի րոպեն,
Դա կշողշողա արեվի նման։
Տուր ինձ այդ մի րոպեն
Երբ ես ավելին կլինեմ
Քան կարծում էի,
Եվ համայն երազներս,
Որ սրտի լոկ մի թրթիռ են հեռու
Կիրականացնեմ նույն թրթիռով։
Ժամանակի ու տարածության այս ծավալում,
Երբ մրցման ու պայքարի մեջ եմ ճակատագրիս հետ,
Ինձ պարգեվիր մի րոպե,
Որ լինեմ ինձնից ավելի,
Լինեմ ազատ
Հավիտենականության զգացումով․․․
Մարդը քանդակված է Աստծո պատկերով։