ՏԻԳՐԱՆ ՃԻՆՊԱՇԵԱՆ
Լիբանանի մէջ քաղաքական տագնապը ունէր ի սկզբանէ քաղաքական դրդապատճառ: Տագնապը նոր չէ, ատիկա երկար ատենէ ի վեր կը խմորուէր ու առիթ մը կը փնտռէր պոռթկալու համար:
Թաէֆի համաձայնութիւնն ու անոր յաջորդած սահմանադրական փոփոխութիւնները ծնունդ տուին ինքնուրոյն վարչաձեւի մը, որ յատուկ է միայն Լիբանանին: Համախոհական ժողովրդավարութեան պիտակով, համայնքներու պատասխանատուներ եւ քաղաքական հեղինակութիւններ ստեղծեցին տնտեսական բաժնեկցութեան ուրոյն միջավայր մը, ուր սեփական շահը առաջնահերթ է ու կողոպուտը` երկիրը կառավարելու եղանակ:
Ժողովուրդներու բարգաւաճման հիմնական երաշխիք հանդիսացող ընկերային ու տնտեսական արդարութեան հրամայականը մոռացութեան տրուեցաւ: Հասարակութեան ամրութիւնը հիմնուած է ընկերային համերաշխութեան վրայ, երբ հասարակութեան բաղկացուցիչ շերտերը ներդաշնակ յարաբերութիւն կը հաստատեն իրարու հետ, երբ տնտեսական գործունէութիւնը մոռացութեան չի տար ընկերային արդարութեան հրամայականը:
Անարդարութեան զոհերը ի վերջոյ կ՛ընդվզին, նախ կը բողոքեն, ապա կ՛ապստամբին ու իրենց տնտեսական ու ընկերային արդար պահանջները կ՛արտայայտեն քաղաքական ծայրայեղ դիրքորոշումներով: Այդ դիրքորոշումները անորոշ ու չհամակարգուած իրենց նկարագրով կը խաթարեն երկրի ապահովութիւնն ու խաղաղութիւնը` աւելի եւս դժուարացնելով անհրաժեշտ լուծումը:
Լուծումը բնականաբար կը կայանայ ստեղծուած անարդարութեան սրբագրութեան մէջ: Ցանկալի այդ լուծումը համակարգային պէտք է ըլլայ, ինչ որ օրինական նախադրեալներ կ՛ենթադրէ:
Սպասելով համակարգային լուծումին, որ անշրջանցելի է, սպասելով բարեկարգումներուն, որոնք անհրաժեշտ են եւ անխուսափելի, պէտք է անմիջական լուծումներու ձեռնարկել ու հիմնականին համար նախադրեալներ ստեղծել: Այսինքն լիցքաթափել մթնոլորտն ու անյետաձգելի կարիքները գոհացնող միջոցառումներու ձեռնարկել:
Այդ նպատակը կը հետապնդէ Հայկական երեսփոխանական պլոքի օրինակելի նախաձեռնութիւնը, այլ նախաձեռնութիւններու հետ միասին: Ժողովուրդին կողմէ ընտրուած քաղաքական ղեկավարութիւնը տէր կը կանգնի իր պատասխանատուութեան ու ծառայութեամբ կը հատուցէ ընտրութեան ճամբով իրեն ջամբուած վստահութեան:
«Միասնաբար ուրախացնե՛նք հայ ընտանիք մը» նախաձեռնութեան աննախընթաց յաջողութիւնը ցոյց կու տայ, որ անքակտելի է ժողովուրդի ու քաղաքական ղեկավարութեան կապը. առաջինին շնորհած վստահութիւնը կը հատուցուի երկրորդին պատասխանատու դիրքորոշմամբ:
Ընկերային համերաշխութեան այս սքանչելի դրսեւորումը պատիւ կը բերէ մեր ժողովուրդին: Օժանդակողը ուրախութեամբ կու տայ, ստացողը ուրախութեան բաժնեկից կը դառնայ: Կ՛ուրախանանք եւ կ՛ուրախացնենք: