ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Դժուար եւ դժբախտ տարեվերջ մը ունինք: Հակառակ մեծ ճիգին, ի գործ դրուած աշխատանքին, կորովին ու ամրապնդման բոլոր փորձերուն` մտահոգութիւններուն ալիքը այնքան բարձր է եւ ճնշող, որ հրաշքի համազօր յոյսի կարիք կայ, որպէսզի շրջանցենք այս տարեշրջանը:
«Քորոնա»-ով սկսած եւ «Քորոնա»-ով աւարտած տարին կորուստներու մեծ թիւ մը տարաւ հետը:
Մասնաւորաբար լիբանանահայութեան համար անցնող տարին, յունուարէն իսկ, արդէն ծանր կշռեց մեր բոլորին վրայ:
Ընտանիքի հայր, երիտասարդ, բժիշկ, երկրաչափ, դերասան, կուսակցական գործիչ, ազգային դէմք, կրօնական, կրթական մշակ, համալսարանի դասախօս, երիտասարդուհիներ, ընտանիքի մայր, միութենական աշխատող, բանուոր, արհեստաւոր եւ տարեց` բոլորն ալ զոհ գացին «Քորոնա» ժահրին:
Անունները մտքիս մէջ կը տողանցեն: Իւրաքանչիւրը իր տեղն ու վաստակը ունի: Իւրաքանչիւրը` իր յարգանքն ու արժէքը: Ինչպէ՛ս կրնայ ըլլալ այսքան մեծ ցաւ, իւրաքանչիւրը առանձին-առանձին եւ բոլորը հաւաքաբար իրենց բացակայութեամբ մեր կեանքէն բան մը պակսեցուցին:
Տարեվերջ է: Հանգստացած էինք, որ պատուաստուած ենք: Նոր ալիքի սարսափն ու մտահոգութիւնը կը շրջապատեն ամբողջ աշխարհը: Ահազանգային միջոցառումներ ձեռք կ՛առնուին կանխելու համար հետեւանքները:
Ինչպէ՞ս ընել: Ինչպէ՞ս դիմադրել:
Միայն նախազգուշութիւնը կը փրկէ մեզ հաւաքական չարիքէն:
Պէտք չէ անլուրջ վարուիլ այս անգամ: Իւրաքանչիւրը իր կարելի միջոցներով պէտք է զգուշանայ:
«Քորոնա»-էն ետք մեր կեանքն ու կենցաղը ա՛լ փոխուեցան:
Մարդիկ սկսան աւելի առանձին մնալ: Ընկերային եւ մարդկային յարաբերութիւնները սահմանափակուեցան: Աշխատանքի եղանակը փոխուեցաւ: Կրթական համակարգը վերատեսութեան ենթարկուեցաւ: Շուկայական ըմբռնումները փոխուեցան, առուծախի, գնումի, սպառողական եւ այլ սպասարկութիւններու եղանակը տարբեր դարձաւ:
Չենք գիտեր, թէ այս պայմաններուն մէջ ինչպէ՛ս կարելի է գոյատեւել: Որքա՞ն կրնանք գոյատեւել:
Անշուշտ Լիբանանն ալ իր ինքնուրոյն եւ աննախընթաց տագնապներով կու գայ աւելի ծանրացնելու կացութիւնը:
Տարեվերջի այս օրերուն` համբերութիւն եւ մխիթարութիւն «Քորոնա»-ի բոլոր զոհերուն պարագաներուն:
Լիբանանահայութիւնը մասնաւորապէս մեծ ցնցում ապրեցաւ: Պէտք է այս առիթով թուական մը ճշդուի, եւ «Քորոնա»-ի զոհերուն հաւաքական հոգեհանգիստ մը կատարուի:
Բոլորն ալ առանձին-առանձին իրենց տան ճրագն էին, եւ բոլորին յիշատակը անթառամ մնայ:
Վերջապէս պէտք է մենք մեզ հաւաքենք, մեր կամքն ու կորովը զօրացնենք:
Դժուար այս օրերուն իւրաքանչիւրս ուրիշը ուրախացնելու եւ օգտակար ըլլալու մասին մտածենք: Միասնաբար պէտք է անցընենք այս փոթորիկն ալ : Միասնաբար պէտք է դիմագրաւենք բոլոր մարտահրաւէրները: Այս օրերուն ամէնէն կարեւորը զօրակցութիւնն է եւ դրական ներուժի փոխանցումը, որպէսզի կարենանք դիմանալ: