Կիրակի, 9 Հոկտեմբեր 2022
Անթիլիաս
Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան վերջնականապէս Անթիլիաս փոխադրութեան չորրորդ օրն իսկ, 1930-ին, երջանկայիշատակ Բաբգէն Աթոռակից Կաթողիկոս վերատեսուչ Շահէ Ծ. Վարդապետի հետ կը լծուի հիմնելու Դպրեվանքը, Անթիլիասի հողին վրայ։ Երկու ամիսներ ետք, արդէն իսկ Դպրեվանքը կը մեկնարկէ իր առաքելութեան, ամէնէն խոնարհ եւ նեղ պայմաններու մէջ։ Այս պատմական տուեալը, խորհրդանշական ըլլալէ անդին, ցոյց կու տայ, ոչ միայն մեր եկեղեցական հայրերուն տեսիլքը, այլ մանաւանդ՝ Դպրեվանք հիմնելու անմիջական անհրաժեշտութեան գիտակցութիւնը՝ գոյատեւման լուրջ մարտահրաւէրին դիմաց։ Այո, առանց Դպրեվանքի, կարելի չէր պատկերացնել մեր ազգի եւ եկեղեցւոյ գոյատեւման պայքարը, սփիւռքի մէջ՝ օտար հողին վրայ։ Նոյն հրամայականին ընդառաջ, այսօր՝ բոլոր ժամանակներէն աւելի, հոգեւոր սնունդի մատակարարման, հայապահպանման եւ ազգային ու եկեղեցական արժէքներով մարդակերտումի վեհ առաքելութեան կարիքը կայ, ամէն տեղ։
Աւելի քան 90 տարիներ, Դպրեվանքը, խոր գիտակցութեամբ իր նպատակաուղղուած աշխատանքը վառ պահեց մեր ժողովուրդի հաւաքական կեանքին եւ մտքին մէջ։ Աւելի՛ն, ան նուիրուեցաւ այս պատուական առաքելութեան՝ շունչ, ոգի եւ միտք ներշնչելով պատանի եւ երիտասարդ դպրեվանեցիներուն հոգիին ու սրտին մէջ։ Այո՛, տարիներու ընթացքին, Դպրեվանքը ոչ միայն գիտութիւն եւ գիտելիք ներշնչեց դպրեվանեցիներուն, այլ յատկապէս՝ շունչ եւ ոգի, որովհետեւ գիտելիքն ու ուսումը առանձնաբար երաշխիք չեն Սփիւռքի գաղութներէն ներս եկեղեցական եւ ազգային դիմագիծի ու ինքնութեան պահպանումին։ Ոգեղէն ու հոգեւոր կազմաւորումն է, որ կ՛ապրեցնէ ու կ՛իմաստաւորէ ամբարուած գիտութիւնը: