ՔԻՉ ՄԸ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆ

CHARLES  BAUDELAIRE

 

Le voyage

Ô Mort, vieux capitaine, il est temps! levons  l’ancre!

Ce pays  nous ennuie, ô Mort! Appareillons!

Si le ciel et la mer sont noirs comme de l’encre,

Nos cœurs que tu connais sont remplis de rayons!

 

Verse-nous ton poison  pour qu’il nous réconforte!

Nous voulons, tant ce feu nous  brûle le cerveau,

Plonger au fond du gouffre, Enfer ou Ciel, qu’importe!

Au fond  de l’Inconnu pour trouver le nouveau !

*      *

*

The voyage

O Death, old captain, it is time! let’s weigh anchor!
This country wearies us, O Death! Let us set sail!
Though the sea and the sky are black as ink,
Our hearts which you know well are filled with rays of light.

 

Pour out your poison that it may refresh us!
This fire burns our brains so fiercely, we wish to plunge
To the abyss’ depths, Heaven or Hell, does it matter?
To the depths of the Unknown to find something new!”

William Aggeler

Ճամբորդութիւն

Օ՜, Մա՛հ, դու ծե՛ր  նաւապետ, ժամն է, խարիսխը քաշ՛իր,

Մեզ ձանձրացրեց աշխարհն այս, օ՜, Մա՛հ, ընկնե՛նք ճանապարհ.

Եթէ ծովն ու երկինքը  այսքան սեւ են ու զազիր,

Ապա մեր սիրտը, գիտե՛ս,  լի է յոյսով անսպառ:

 

Լցրո՛ւ քո թոյնը՝ խմե՛նք, որ սփոփուի մեր հոգին,

Այս հուրն այնպէս է տանջում մեր ուղեղները, որ մենք

Կ’ուզենք անդունդը սուզուել. մէ՛կ է՝ Դժոխք թէ Երկինք,

Սուզուել խորքը Անյայտի, որպէսզի նորը գտնենք:

Հենրիկ Բախչինեան