ԼԵՒՈՆ ՇԱՌՈՅԵԱՆ
«Քուլիս»-ը մեզի կու գար Պոլսէն:
Առաւելաբար թատրոնի ու թատերական շարժումներու նուիրուած հանդէս մըն էր ան, զոր հիմնած ու ապա՝ լման 50 տարի անխափան հրատարակած էր Յակոբ Այվազ: Երկար տարիներ լոյս ընծայուած էր իբրեւ կիսամսեայ, այնուհետեւ վերածուած էր ամսաթերթի:
«Քուլիս» քանի մը տասնեակ բաժանորդներ ունէր նաեւ Հալէպ: Կը յիշեմ, որ խմբագիրը 80-ական կամ 90-ական թուականներուն երբեմն անձամբ Հալէպ կ՛այցելէր, կը ծանօթանար իր բաժանորդներուն ու կը գանձէր բաժնեգիները…:
«Քուլիս» միշտ ունէր գունաւոր ակնահաճոյ կողք: Այդ կողքերէն իւրաքանչիւրը, ընդհանրապէս, կը կրէր դիմանկարը արուեստի մարզէն երեւելի դէմքի մը, հայ կամ թուրք:
Խմբագիր Յ. Այվազ իր թերթին մէջ կը պահէր մնայուն սիւնակ մըն ալ, զոր կը ստորագրէր «Լուցիքա Տուտու»: Այստեղ, իսթանպուլցի հայ պառաւի մը կերպարին տակ, ան երգիծաշունչ ոճով ու պոլսական ռամիկ բարբառով կծու սլաքներ կ՛ուղղէր առ որ անկ է…:
«Քուլիս» եւ Յակոբ Այվազ հոմանիշ դարձած են հայ մամուլի պատմութեան մէջ: Թերթը գոյատեւած է 1946-1996: