1988-ի առաջին հրատարակութենէն 24 տարի ետք՝ «Արմենիքա»ի կողմէ վերհրատարակուեցաւ Յակոբ Ճելալեանի «Հայկական տպագրութիւնը» գիրքը, յունարէնով։ ։
Գիրքը նուիրուած է հայկական տպագրութեան 500-ամեակին, անոր ներածականը կը կազմէ Ա. հրատարակութեան մէջ լոյս տեսած Գոսթաս Փաղոնիսի գրութիւնը, որ հակիրճ ծանօթագրութիւն մըն է յունական եւ հայկական տպագրութեան կարեւոր հանգրուաններուն:
Ծանօթ է թէ «Ուրբաթագիրք»-ի՝ հայ տպագրութեան առաջին գիրքի իրագործումով (Վենետիկ 1512, Յակոբ Մեղապարտի կողմէ) հայ տպագրութեան ճանապարհը լուսաւորուեցաւ եւ սկիզբը դրուեցաւ հայ իրականութեան մէջ նոր իրագործումներու:
«Ուրբաթագիրք»ի հրատարակութեան յաջորդեցին այլ գանձեր, որ շատ անգամներ հայութ եան փրկութեան լաստը հանդիսացան:
Իրեն յատկանշական եւ շատ դիպուկ խօսքերով յոյն ծանօթ գրագէտ Փեթրոս Մարքարիս իր ներածականին մէջ կ’անդրադառնայ Վենետիկի եւ Օսմանեան Թուրքիոյ մէջ հայկական տպագրութեան հանգրուաններուն: Ան կը գրէ թէ կրօնք եւ լեզու՝ փոքրամասնութիւններուն մօտ ազգային յատկանիշները պահող հիմնասիւներն են:
Յակոբ Ճելալեան 60 էջերու մէջ, մանրամասնօրէն հետազօտելով հայկական տպագրութեան 500ամեայ ճանապարհը՝ պատմական հրատարակութիւնները կը յիշատակէ, կ’անդրադառնայ հայրենիքէն հեռու առաջին գիրքի տպագրութիւնը կատարելու իրողութեան պատճառներուն, կը ներկայացնէ տարբեր դարերուն ընթացքին հայ տպագրութեան պայմաններն ու դժուարութիւնները, հասնելով մինչեւ նոր թուականներ:
Գիրքի գեղարուեստական բաժինը վստահուած է Մայք Չիլինկիրեանի եւ օգտագործուած լուսանկարներէն ոմանք կը պատկանին «Արմենիքա»ի արխիւին: