ՃՊՐԱՆ ԽԱԼԻԼ ՃՊՐԱՆ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԹԱԳՈՒՀԻ ԱԹՈՔԵԱՆ
Լիբանա՜ն,
Ո՛վ տոկուն լեռ եւ խրոխտ դաշտագետին.
Ո՛վ արժանապատիւ երկիր,
Նահատակութեան քամին քեզմէ փչեց.
Լիբանա՜ն,
Ո՜վ կախարդական գեղեցիկ երկիր,
Ո՜վ ապառաժ եւ ջուրի աղբիւր,
Ո՜վ հսկայ ծով՝ սիրոյ եւ եղբայրութեան,
Կը ցանկամ լալ անմեղ երիտասարդներուն վրայ,
Որոնք կը սպանուին հրեային ձեռքով
Առտուընէ մինչեւ իրիկուն:
Լիբանա՜ն,
Ո՜վ կեանքի յոյս,
Ո՜վ մանկութեան եւ անմեղութեան խորհրդանշան,
Ո՜վ մայրիի ծառ, որ կ’աճիս արմատներով եւ ճիւղերով,
Որոնք կը շորորան լուսաւոր հորիզոնին վրայ
Եւ հպարտութեամբ կը բարձրանան դէպի երկինք,
Ուր արեւը կը ծագի քամահրանքով.
Լիբանանը կը մերժէ ենթարկուիլ ստրկատիրութեան.
Ո՛վ Լիբանան, ո՛վ խորհրդանշան գոյատեւման,
Բացագանչութիւն կը տարածուի,
Մահեր կը բարձրանան առանց քեզի կամ ոչնչացում.
Օրօրներ կը խեթկեն լեռները.
Կեանքս վկայ՝ յոյսս չկտրեցի,
Արաբականութիւնը եռաց արեանս մէջ,
Եւ վերածնաւ կորովը առաքինի ու ազատատենչ
Ժողովուրդիս եւ պետութեանս:
Լիբանանը զոհողութիւն կը խնդրէ մեզմէ.
Օ՛ն, ոտքի կանգնեցէք արագ ոստումով իր կողքին,
Ցոյց տուէք ամէն օժանդակութիւն,
Տակաւին իմ արաբական խոհականութիւնը կը մնայ
Բուժիչ դեղը իւրաքանչիւր հիւանդութեան,
Որմէ կը բարձրանայ ձայն մը, եթէ գործադրենք կանչը:
Լիբանա՛ն, ապրիր ազատ,
Լեցուր տիեզերքը քու ձայնով.
Չեմ կրնար ըլլալ դիտողի կամ
Սփոփողի դերի մը մէջ.
Լիբանանը ամպհովանի էր ձեզի,
Որ կը տարածէր իր շուքը
Եւ իր հովանուտ ստուերը:
Որքա՞ն փախուստ տուիք անապատներէն
Եւ խնդրեցիք իր ջուրը եւ ուրախ դէմքը,
Լուացուեցաք իր անտառներուն ցօղովը,
Պահուըտեցաք երկար իր կոպերուն տակ,
Մագլցեցաք ծառերն ի վեր,
Հանգստացաք իր անապատներուն մէջ,
Քաղեցիք իր բլրակներէն հուսամը,
Կանաչ աչքերը եւ փափուկ այտը,
Ստացաք իր արեւը մարգարտանման,
Հեծաք ձիեր աստղալից գիշերներուն.
Ան՝ սորվեցուց ձեզի սիրահարուիլ:
Լիբանանը սիրոյ մէջ ագահ չէ եղած երբեք.
Ան սորվեցուց ձեզի կարդալ.
Արդեօք կ’ըսէ՞ք իրեն «Շատ շնորհակալ ենք»:
Ա՜հ, ո՛վ հին սիրահարներ Պէյրութի,
Արդեօք գտա՞ք Պէյրութին փոխանորդը.
Պէյրութը այն կինն է, որ կը պարգեւէ բերրիութիւն
Եւ կուտայ արդիւնքը:
Երբ մեռնի Լիբանանը, դուք ալ կը մեռնիք իր հետ.
Ան որ կը սպաննէ զայն, ինքն ալ կը սպանուի.
Իւրաքանչիւր արատ իր մէջ՝ արատ է նաեւ ձեր մէջ.
Ուստի վերադարձուցէք Լիբանանը՝ ինչպէս որ գեղեցիկ էր.
Աշխարհը առանց Լիբանանի
Պիտի ըլլայ ոչնչութիւն եւ անկարելիութիւն.
Այն ինչ որ կը պահանջէ ձեզմէ Լիբանանը՝
Կտոր մը սէր է, որպէս զի սիրէք զինք քիչ մը:
Հալէպ՝ 7 Նոյեմբեր, 2017
ԲՆԱԳԻՐ
شعر عن لبنان
لبنان يا جبل الصمود
و يا سهول الكبرياء لبنان يا أرض الكرامة
ريح الشهادة منك جاء
لبنان يا سحراً جميلاًً
يا صخرةً يا نبع ماء
لبنان يا بحراً كبيرا
من المحبه والإخاء
لبنان يحلو لي البكاء
على الشباب الأبرياء
تغتالهم يد اليهود
بين الصباح والمساء
لبنان يا أمل الحياة
رمز الطفولة والبراء
يا أرزة نبتت جذوراً
غصناً أبياً في السماء
ويلوح في الأفق الضياء
والشمس تشرق في إباء
لبنان يأبى الخنوع
لبنان يا رمز البقاء
يعلو الهتاف ويرتفع الموت
دونك أو الفناء
همم تناطحها الجبال
لعمري ما انقطع الرجاء
وعروبتي في الدم ثارت
تستنهض عزم الأوفياء
أحرار شعبي و أمتي
لبنان يرجونا الفداء
فهبوا إليه مسرعين
وأظهروا كل الولاء
لازال حلمي العربي هو الدواء
لكل داء ولازال للإسلام
صوت يعلو إذا لبى النداء
لبنان عيشي حرة
واملئي كل الفضاء
لا أستطيع أن أكون متفرجاً
أو أصف في عزاء
كان لبنان لكم مروحة
ينشر الظل
والظل الظليلا
كم هربتم من صحاراكم اليه
تطلبون الماء و الوجه الجميلا
واغتسلتم بندى غابته
واختبأتم تحت جفنيه طويلاً
وتسلقتم على أشجاره
واسترحتم في براريه وعولا
وقطفتم من روابيه الخزامى
والعيون الخضر والخد الأسيلا
واقتنيتم شمسه لؤلؤة
وركبتم أنجم الليل خيولا
أنّه علمكم أن تعشقوا
لم يكن لبنان في العشق بخيلا
أنه علمكم ان تقرأوا
هل تقولون له : “شكرا جزيلا”
آه يا عشاق بيروت القدمى
هل وجدتم بعد بيروت البديلا
إنّ بيروت هي الانثى التي
تمنح الخصب، وتعطي الفعولا
أئن يمت لبنان متم معه
كلّ من يقتله كان قتيلا
كل قبح فيه، قبح فيكم
فأعيدوه كما كان جميلا
ان كون ليس لبنان به
سوف يبقى عدماً أو مستحيلا
كل ما يطلبه لبنان منكم
أن تحبوه تحبوه قليلا