Հայրենիքում եւ Սփիւռքում ապրող իմ սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Շնորհաւորում եմ բոլորիս մեր Մայրենիի` մեր Ոսկեղենիկ ու Մեծասքանչ լեզուի տօնի առթիւ: Տօն, որ համայն հայութեանն է եւ կրում է հայի ինքնութեան պահպանման խորին խորհուրդը:
Համաշխարհայնացման համահարթեցման տարերքի դիմաց ամէնից առաջ հայոց լեզուն է ազգային ինքնապաշտպանութեան գրաւականը, աշխարհի տարբեր կողմերում բնակութեան հաստատած հայորդիների ազգային պատկանելութեան կարեւոր վկայութիւնն ու համախմբուածութեան կարեւորագոյն կռուանը: Ոստի այսօր աւելի քան անհրաժեշտ է աշխարհասփիւռ հայութեան համահաւաք ներուժն ուղղորդել յատկապէս մայրենի լեզուի պահպանմանն ու տարածմանը:
Երիցս ճշմարտացի է Աւետիք Իսահակեանը, որը նշում է. «Լեզուն փոխարինել է եւ պետութեանը՛, եւբանակի՛, եւ բերդի՛: ժողովուրդների պատմական փորձն ապացուցեց, որ երբ մի ոտնահարուած,ստրկացած ծողովուրդ պահում է իր լեզուն, նա ունի իր ազատութեան բանալին իր ձեռքում»:
Մենք հինաւուրց ժողովուրդ ենք եւ դարերով մեր լեզուն ու խօսքն է, որ պահել ու պահպանել է ազգը: Այսօր աշխարհի որ մասում էլ լինենք, պարտաւոր ենք մեր ընտանիքներում խօսել հայերէն, ունենալ հայեցի դաստիարակութիւն, տան, ուսումնական հաստատութիւնների, հեռուստատեսութեան ու մամուլի անաղարտ լեզուով հայ երիտասարդի մէջ սերմանել մայրենիի նկատմամբ անսահման սէր, սրբացնել այն: Շատ լեզուներ իմանալը մեծ հարստութիւն է, բայց մայր լեզուն կորցնելը «ես»-ի կորուստ է: Մեր երիտասարդներին պէտք է առաջնորդի այն գիտակցութիւնը, որ լեզուն մտածողութիւն է, ազգի արժէքն է, հետեւաբար` ազգի ինքնութիւնը, դէմքը: Հաւատարիմ մնանք մեր արմատին, մեր գենին, «Մենք կանք, քանի դեռ խօսում ենք հայերեն» կարգախօսին:
Շնորհաւորենք այսօր մէկմէկու Մայրենի լեզուին նուիրուած պետական տօնի առթիւ եւ մեծարենք ու փառաբանենք մեր մեծասքանչ մայրենին` ամէնուրեք խօսելով հայերէն:
Իւրաքանչիւր հայի թող կտակի իր որդուն եւ թոռանը` լինել լեզուասէր եւ ազգասէր, տիրապետել հայերէնին:
Հրանոյշ Յակոբեան