ԵՐԱՆ ԳՈՒՅՈՒՄՃԵԱՆ
Դեռ մանկան նման գիտեմ թռվռալ
Բիւր ծաղիկներու բոյրով արբենալ
Գրկել սրտաբաց աշխարհը համակ
Հոգիս մանուկ է սիրով խանդակաթ…
Դեռ մանկան նման կը խանդավառուիմ
Վտիտ մէկ շողէն կը զգամ արեգակն
Փոքրիկ կոկոնէն՝ ծաղկաստանն անծիր
Սիրտս մանուկ է սիրտով սիրակաթ…
Դեռ մանկան նման գիտեմ հաւատալ
Հեքիաթներուն լոյս ուր յաղթէ բարին
Աշխարհին նայիլ հայեացքով զուլալ
Անբասիր աչքով՝ մանուկ է հոգիս…
Ի՞նչ կապ ունի թէ շեմին եմ աշնան
Վաղուց հեռացած մանկութեան ափէն
Թէ սիրտս գիտէ երազներ հիւսել
Ոսկեզօծ ինչպէս աշխարհն է մանկան…