Մի՛ մօտենաք դուք իմ գիրին, բառին, տողին լուսահամբոյր
Թէ որ պիղծ են ձեր սիրտերը, ձեր միտքերը ու ձեր հոգին
Գիրս խոնարհ բայց միշտ անկեղծ արարումն է անբաւ սիրոյս
Մարդ էակին տառապակոծ, տիեզերքին արեւածին…
Մի՛ մերձենաք սուրբ խորանին արարումին իմ լուսատենչ
Թէ որ դիմակ ունիք հագին, ստապատիր է ձեր խօսքը
Իմս անսուտ, ճշմարտախոյզ որոնում է, տենչ ու տենդ է
Ձերը միայն խաբեպատիր, մութ կիրքերու թելադրանքը…
Արարումը լուսօրհնութիւն, խնկարկումն է գեղեցիկին
Խորին հաւատք, ինքնընծայում մ’ է բարիին ու ազնիւին
Սրտի խորքէն վեր բարձրացող աղօթք մըն է զմայլագին:
ԵՐԱՆ ԳՈՒՅՈՒՄՃԵԱՆ