Օր մը Ժընեւ (Զուիցերիա) կը գտնուէի՝ ատենապետելու Եկեղեցիներու Համաշխարհային Խորհուրդի գործադիր վարչութեան ժողովին։ Տեղացի ծանօթ մը ինծի յայտնեց, որ Զուիցերիոյ մօտ Թուրքիոյ դեսպանը կ՚ուզէ զիս հրաւիրել գաւաթ մը սուրճի շուրջ հանդիպում ունենալու, ուր ներկայ պիտի ըլլայ նաեւ Անգարայէն ժամանած կարեւոր դիւանագէտ մը: Թուրք դեսպանին հրաւէրը ինծի փոխանցող անձին յայտնեցի, որ անոնց հետ խօսելիք նիւթ չունիմ, այլ՝ միայն պահանջք իրենց պետութենէն, պահանջք մը, որ քննարկումի կամ բանակցութեան նիւթ չի կրնար դառնալ, պահանջք մը, որ իւրաքանչիւր հայու յստակ կեցուածքն է.- 1915-ին Օսմանեան Թուրքիոյ կողմէ հայ ժողովուրդին դէմ պետական մաշտապով ծրագրուած ու գործադրուած ցեղասպանութեան ճանաչում եւ հայ ժողովուրդի իրաւունքներու հատուցում:
Մեր ժողովուրդի զաւակները պէտք է միշտ ըլլան զգօն, որովհետեւ ցեղասպան Թուրքիան իր հակահայ կեցուածքներուն ու աշխատանքներուն զուգահեռ կը փորձէ զանազան միջոցներով եւ խաբուսիկ առաջարկներով մոռացութեան փոշիին տակ ծածկել մեր պահանջքը ու յարաբերութեան «նոր էջ մը բանալ» երկու ժողովուրդներու եւ երկու երկիրներու միջեւ: Մեր մէկուկէս միլիոն սրբացեալ նահատակները միշտ կը յուշեն մեզի՝ ըլլալ արթո՛ւն եւ մնալ հաւատարի՛մ իրենց սրբազան կտակին: