Աննա Մաճկալյան
Պատահաբար չեն հանդիպում նրան,
Ում մեջ տեսնում ես լույսը հավատի:
Պատահաբար չեն վստահում նրան
Ով կբռնի ձեռքդ, որ ջահդ չմարի:
Պատահաբար չեն դառնում ընկեր
Եվ չեն շռայլում պերճաշուք խոսքեր
Այլ արարքներով առանց խոստումի,
Լուռ նվիրվում են անշահախնդիր:
Պատահաբար չէ, ում թողնում ես ներս
Ով գիտի պահել դուռդ բերդի պես
Անառիկ դարպաս, հանուն քո պատվի
Կդառնա ամուր սյունը քո պատի:
Պատահաբար չեն դառնում ընկեր,
Հեռանում դրդված, առանց պահանջի
Ազատ թողնելով, տուրքը հարգանքի
Առանց պարտքի ու սպասելիքների:
Պատահաբար չէ, որոնումներում
Փնտրում ես նրան քո հորիզոնում
Հանդիպելիս՝ ջերմաշունչ գրկում
Բաց չթողնելով երբեք այս կյանքում:
28.10.2018