Նռանի

Աննա Մաճկալյան

 Պատահաբար չեն հանդիպում նրան,

Ում մեջ տեսնում ես լույսը հավատի:

Պատահաբար չեն վստահում նրան

Ով կբռնի ձեռքդ, որ ջահդ չմարի:

Պատահաբար չեն դառնում ընկեր

Եվ չեն շռայլում պերճաշուք խոսքեր

Այլ արարքներով առանց խոստումի,

Լուռ նվիրվում են անշահախնդիր:

Պատահաբար չէ, ում թողնում ես ներս

Ով գիտի պահել դուռդ բերդի պես

Անառիկ դարպաս, հանուն քո պատվի

Կդառնա ամուր սյունը քո պատի:

Պատահաբար չեն դառնում ընկեր,

Հեռանում դրդված, առանց պահանջի

Ազատ թողնելով, տուրքը հարգանքի

Առանց պարտքի ու սպասելիքների:

Պատահաբար չէ, որոնումներում

Փնտրում ես նրան քո հորիզոնում

Հանդիպելիս՝ ջերմաշունչ գրկում

Բաց չթողնելով երբեք այս կյանքում:

28.10.2018